تأثیر یک دوره تمرینات پیلاتس همراه با ماساژدرمانی بر سطوح سرمی سایتوکاین‌های IL-17 و IFN-β در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS)

سایتوکاین‌ها نقش مهمی در بروز بیماری MS دارند و هدف مهمی برای مداخلات درمانی به‌شمار می‌روند. هدف این مطالعه بررسی اثر تمرینات پیلاتس همراه با ماساژدرمانی بر سطوح سرمی سایتوکاین‌های IL-17 و IFN-β در زنان مبتلا به MS است. در این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی از میان بیماران زن دارای پرونده در انجمن MS شهرستان تبریز، تعداد 36 نفر به‌عنوان نمونه با درجة بیماری 0 تا 5/4، میانگین مدت بیماری 2±7 سال و دامنة سنی 30 تا 40 سال انتخاب و به‌صورت تصادفی به چهار گروه تمرینات پیلاتس (9نفر)، ماساژ (9نفر)، پیلاتس + ماساژ (9نفر) و کنترل (9نفر) تقسیم شدند. برنامة تمرینات پیلاتس و ماساژ شامل 8 هفته، هر هفته سه جلسه، هر جلسه 40 تا 60 دقیقه (20 تا 40 دقیقه پیلاتس و 20 تا 30 دقیقه ماساژ) بود. نمونه‌های خونی قبل و بعد از مداخله گرفته شد. تحلیل داده‌ها به‌وسیلة آزمون آماری تحلیل واریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS20 انجام گرفت. نتایج نشان داد در پی 8 هفته مداخلة تمرین پیلاتس و ماساژدرمانی مقدار IL-17 در گروه‌های پیلاتس، ماساژ و پیلاتس + ماساژ کاهش معنادار و مقدار IFN-β در گروه‌های ماساژ و پیلاتس + ماساژ افزایش معنادار داشتند (05/0>P). از آنجا که تمرینات پیلاتس همراه با ماساژ سبب کاهش سطوح سایتوکاین پیش‌التهابی IL-17 و افزایش IFN-β در بیماران MS شد. ازاین‌رو به‌نظر می‌رسد می‌توان از این نوع مداخله درمان مکمل در جلوگیری از پیشرفت بیماری MS در کنار درمان‌های دارویی استفاده کرد.